bile

rüzgârla deniz

tanrının iki mimarı

iki yanda pembe uçlu kayalar

dik bir yamaçtan rahmine düştüm doğanın

patika boyu mor tutuşturdu elimi

gözümde asmalanır hemşin

incir

       zeytin

                ve karayemiş / belki de kara üzüm

koparsam avucumda erir benlerin

şimdi yaz

uzandım bembeyaz

               gecenin kumsalı kaşıkladığı

               pipoya tütün

                           çanağa şarap döktüğü koydayım

deniz siyah

         deniz gri

                  deniz zifiri

                            deniz koca bir tuval önümde

çarşafta ay ışığını uyuyan güzel

bu gece seni ezberleyeceğim kesin

ve istiridye

            denizkestanesi

                       tuz biraz

                       biraz yosun

tenin yakamoz olsun

dalgalar kıyıların

              köpük köpük faroz

              durulanda kızları yoroz’un

yüzün sahici gülümseyişi kumsalın

minik kefaller bir yanıp bir sönecek ayva tüylerinde

tütünü yarılarken şarap

             martılar sevişip tüy dökecek

kaşların balığa uyanmış sürmene iki taka

                                                   oltalarında mercan

                                                   ağlarında kaya barbunu gözlerin

gözlerin sevgi tonu

              emeğin renginin

alacakaranlığa ördüm saçlarını

hatta / belki de unuttum

ama bilerek bıraktım gündoğumuma dudaklarınızı

öpünce güneş

taammüden kırmızı

maksat sevmek olsun

             yitirdiğimiz ne varsa / içimizde bir yerlerde arar bizi

her şiir bir resim

her resim bir şiirle

bile yakıp

bile söndürelim feleğin mumlarını

doğum günü / aşkın günü diyerek

                                          bizden sonraya bu şiir

Metin Tandoğan

Gor Dergisi Sayı 5-6 Sonbhar 2016- Bahar 2017